ভগৱানৰ জ্ঞানৰ বিচাৰক

বহুবছৰৰ পূৰ্বৰ কথা। কাশ্মীৰত এজন
লোক আছিল।তেঁও তেনেই সৰু সৰু কথা
কিছুমানতে খুহ-খুহাই থকা স্বভাৱাৰ
আছিল। এদিন দুপৰীয়াৰ অসহ্যকৰ গৰমত
তেঁও ওলাই গৈছিল কিবা এটা কামত।
এনেয়ে গৰমৰ দিন, তাতে আকৌ
সেইদিনা আছিল প্ৰচণ্ড ৰ'দ। উপায়হীন
হৈ তেঁও পথাৰ এখনৰ মাজত থকা
কাঠবাদমৰ গছ এজোপাৰ তলতে ক্ষন্তেক
জিৰণি ল'বলৈ বহিল । মানুহজনে
চাৰিওপিনে চকু ফুৰাই চাই দেখিবলৈ
পালে এজোপা কোমোৰাৰ গছ । গছজোপাত
কেইবাটাও প্ৰকাণ্ড প্ৰকাণ্ড কোমোৰা
ওলমি আছে।
তেঁও মুখ ফুটাই ডাঙৰকৈয়ে ক'বলৈ
ধৰিলে- হে' ভগৱান ! আপোনাৰ
কাণ্ডজ্ঞান অলপো নাই নেকি? থকা হলে
এনে মূৰ্খামি আপুনি কেতিয়াও
নকৰিলেহেঁতেন । ইমান প্ৰকাণ্ড
কাঠবাদমৰ গছজোপাক দিছে ক্ষুদ্ৰ
ক্ষুদ্ৰ ফলবোৰ আৰু এই লেহুকা কোমোৰা
লতাজোপাক দিছে প্ৰকাণ্ড প্ৰকাণ্ড
কোমোৰাবোৰ । আপোনাক বিচাৰ-
বিবেচনাহী ন বুলি ক'বলৈ মোক
আপুনিয়েই বাধ্য কৰাইছে। যদি আপুনি
এনে নকৰি ইয়াৰ ওলোটাতো
কৰিলেহেঁতেন তেতিয়াহে আপোনাৰ
জ্ঞান গৰিমা আৰু বিবেচনাৰ পৰিচয়
পালোঁহেতেন।
তেনেতে টুপুককৈ এটা কাঠবাদম সৰি
মানুহজনৰ মুৰতে পৰিল। তেওঁ ভয়তে উচপ্
খাই উঠিল।তাৰ পিছত পুনৰ তেওঁ
ভগৱানক উদ্দেশ্যি ক'বলৈ ধৰিলে- হে'
দয়াময় ভগৱান! মোৰ দোষ ক্ষমা কৰিব ।
মই বিচাৰ-বিবেচনাহী ন নৰ-মনিচে
নভবা-নিচিন্তাকৈ য়ে আপোনাক মুখত
যি আহে তাকেই ক'লোঁ। মোৰ কথাৰ
উপযুক্ত প্রত্যুত্তৰ দিলে আপুনি
কার্য্যৰে । আপোনাৰ জ্ঞান আৰু বিচাৰ-
বিবেচনাৰ তুলনা নাই। ইমান ওপৰৰ
পৰা কোমোৰাটো আহি মোৰ মুৰত পৰিলে
মই মৰিয়েথাকিলো হেঁতেন। হে ভগৱান
আপুনিয়ে সুবিবেচক সেই কথাৰ প্রমাণ
আজি মই ভালদৰেই পালোঁ।
লেখিকা-দীপিকা ভট্টাচার্য্য